شاهان پارس اشاره به پادشاهانی دارد که از حدود ۲۳۰ پیش از میلاد تا ۲۱۰ پس از میلاد، بر شاه‌نشین پارس، در جنوب ایران، حکومت کردند. این پادشاهان، فرمانروای اشکانی را به عنوان شاهنشاه خود به رسمیت می‌شناختند؛ با این حال در نهایت یکی از آن‌ها، اردشیر بابکان، شورشی را علیه آخرین شاهنشاه اشکانی اردوان پنجم رهبری کرد و شاهنشاهی ساسانی را بنیان نهاد.